Quonam, inquit, modo?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Si longus, levis; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Duo Reges: constructio interrete. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid Zeno? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Sit enim idem caecus, debilis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Cur iustitia laudatur? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Sin aliud quid voles, postea. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Beatus sibi videtur esse moriens.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.